بیش از 3 هزار هکتار از اراضی کشاورزی بافق به زیر کشت طلای سبز اختصاص دارد. محصولی که بیش از دو دهه است که کشاورزان بافقی طعم سودآوری این درخت را چشیده اند؛ اگرچه شهرهای همسایه مانند رفسنجان و کرمان و …. و استان های همجوار سالیانی است که در کاشت و برداشت این محصول گوی سبقت را برده اند؛ اما کشاورزان بافقی به دلیل خرده مالکی تاکنون نتوانسته بودند تا از این محصول نان آوری برای خود و خانواده شان داشته باشند.
از قضای بد و بخت نامراد در سال جاری به علت آفتاب سوختگی شدید و ماندگاری هوای گرم و نیز افزایش دمای بی سابقه هوا باعث شد تا خسارت شدیدی به کشاورزان وارد گردد. مطابق با پیش بینی معاون جهاد کشاورزی بافق؛ برآورد اولیه بیش از ۶۰ درصد خسارت گرمازدگی و آفتاب سوختگی به محصول پسته کشاورزان بافقی است.
حال پرسش در اینجا مطرح می شود برای جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر نباید فکری اندیشید و راهکاری جستجو‌کرد؟
شرایط اقلیم بافق به علت شوری بالای منابع آب و خاک و افزایش دمای هوا و ماندگاری آن به گونه ایی است که طاقت خاموشی مکرر چاهها را به علت ناترازی برق را ندارد و نمی بایست حکم نمود که «تر و خشک را با هم سوزاند»؛ یعنی تفاوتی بین شهرهای که دمای هوا در حد طبیعی است با شهرهایی که دچار گرمای بیش از حد شده اند به نوعی با تصویب قوانین یا مقررات باشد! اگر به شهرها و استان مرکزی کشور سری بزنید مزارع سرسبز پسته را خواهید دید که نه تنها دچار کمبود آب نیستند؛ بلکه دمای مناسبی هم برای کاشت این محصول دارند.
درست است که کشور با کمبود برق روبروست؛ ولی در طول این سالیان چرا وزارت نیرو قادر به پیش بینی وضعیت مصرف برق کشور نبوده و چاره ایی نیندیشیده است تا اکنون با بحران کمبود برق روبرو نشود. متاسفانه رویه برخی از مسئولان به جای ایجاد سیاست تولید برق به سمت اقدامات بازدارندگی رفته است و این رویه ایی نیست که بتوان با «همین فرمان» به مسیر خود ادامه داد.
اکنون نگرانی که وجود دارد آن است که آیا در صورت تداوم ناترازی برق کشور در سال زراعی جدید هم «درب بر همین پاشنه خواهد چرخید؟» یا باید چون نیاکان اولیه در برابر الهه گان و عناصر اربعه آب و خاک و باد و آتش قربانی نمود تا الهه گان خشنود شده و هوا را داغ و داغ تر نکنند! یا مسئولین پای کار ییایند و با تخصیص منابع و طرح و برنامه راه چاره ایی بیندیشند.
