به گزارش پایگاه خبری افق بافق؛ از نوزده سالگی با فوتسال وارد صحنه ورزش شد و به نوعی اولین رشته رسمی ورزشی او فوتسال بود. در کنار فوتسال، پیرامید را تجربه کرده است. گفت و گوی اختصاصی هفته نامه افق کویر را با این مربی ارزنده ورزش» فریزبی» که در ادامه می‌خوانیم.
افق بافق: لطفا خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید؟
«الهام سادات حسینی» هستم، متولد 15 بهمن ماه 1367 دارای دو فرزند
افق بافق: دوران ورزشی شما چگونه آغاز شد؟
از نوزده سالگی ورزش را در رشته فوتسال شروع کردم و به نوعی اولین رشته رسمی ورزشی بنده محسوب می‌شود که در مسابقات استانی نیز شرکت نمودم. بهار 1397 مدرک مربیگری را اخذ و سپس به مدت هیجده ماه در یکی از باشگاه های شهرستان فعالیت خود را آغاز کردم. با شیوع ویروس همه گیر کرونا مربیگری و آموزش فوتسال را به مرور زمان رها کردم.
افق بافق: با ورزش فریزبی چگونه آشنا شدید؟
زمستان 1397 در دوره های مربیگری فریزبی که برگزار شد شرکت نمودم و مربیگری این رشته را اخذ کردم؛ فریزبی یک رشته ناشناخته برای افراد بود با رییس هیئت ورزش های همگانی در خصوص این رشته صحبت هایی شد که با استقبال خوبی مواجه شدم یک سالن ورزشی در اختیار بنده قرار گرفت و آموزش های تخصصی را به ورزشکاران ارائه نمودم.
افق بافق: کمی از ورزش فریزبی بگویید ، این ورزش چگونه و با چه وسیله ای انجام می شود؟
فریزبی یا همان دیسک پرواز نوعی وسیله بازی است که از یک صفحه پلاستیکی و مدوّر لبه‌دار به قطر ۲۰ تا ۲۵ سانتی متر درست شده است. از این وسیله برای تفریح و ورزش رقابتی استفاده می‌شود. نحوه بازی به این صورت است که صفحه را به آسمان پرتاب می‌کنند و آن را می‌گیرند. فکر طراحی این صفحه مدور پلاستیکی در سال‌های دهه پنجاه به فکر والتر فردریک موریسن رسید. سال‌هایی که با لو، دختری که بعدها به همسری او در آمد، در ساحل کالیفرنیا با یک تابه کوچک کیک‌پزی بازی می‌کردند. او اسم وسیله‌ای را که ساخته بود صفحه پلوتو گذاشت و آن را در بازارهای محلی می‌فروخت. این وسیله به سرعت، محبوب بچه‌ها و بزرگ‌ترها شد تا سرانجام در سال ۱۹۵۷ موریسن حقوق این اسباب بازی را به شرکت کالیفرنیایی «وام-او» فروخت. این شرکت متوجه شد که بیشتر نوجوان‌ها به این وسیله فریزبی می‌گویند که در آن زمان نام یک شیرینی پای معروف بود. شرکت «وام-او» هم این وسیله را با اندکی تغییر، فریزبی نام گذاشت تا با اسم آن نوع شیرینی کمی متفاوت باشد. و آنچه باید از ورزش فریزبی (آلتیمیت)بگویم این که ورزشی تیمی است که در آن دو تیم به رقابت با یکدیگر می پردازند. هدف هر تیم زدن گل به تیم مقابل می باشد. هر تیمی که زود تر به پانزده گل برسد برنده رقابت است. این بازی در دو نیمه انجام می شود. نیمه اول زمانی تمام می شود که تعداد گل یکی از تیم ها به ۸ گل برسد. فریزبی مجموعه ای از ورزش‌های فوتبال، هندبال، بسکتبال، راگبی و غیره می باشد که تحرک و چابکی بسیار بالایی را می طلبد. قوانینی که هیجان این ورزش را چند برابر می کند این است که فردی که دیسک را در دست دارد اجازه جابه جایی را به هیچ وجه ندارد. بلکه هم تیمی های آن شخص باید به سمت خالی ای از زمین و نزدیک منطقه گل فرار کنند تا آن شخص دیسک را به فرد مورد نظرش پاس دهد. هر کدام از افرادی که فرار می کنند توسط اعضا تیم مقابل قدم به قدم دنبال می شوند تا نگذارند پاس کاری انجام شود و این رقابت را هیجان انگیز تر می کند. به همین ترتیب با پاس کاری های پی در پی گل به ثمر برسد. کسب گل در این ورزش به این صورت است که یکی از هم تیمی ها دیسک را در داخل محوطه گل دریافت کند و اگر دیسک به زمین بیفتد گل محسوب نمی شود و همین امر باعث بیشتر هیجانی شدن می شود. فردی که دیسک را در دست دارد فقط ده ثانیه اجازه دارد تا دیسک را پرتاب کند که این زمان توسط یکی از بازیکنان رقیب که همزمان دفاع می کند، شمارش می شود. اگر زمان تمام شود دیسک به تیم مقابل داده می شود. ورزش فریزبی دارای دو رکن اصلی می‌باشد اول پرتاب و دوم مهار فریزبی که در اکثر بازی‌ها این دو بخش اجرا می‌شود. علاقمندی بازیکنان باعث ایجاد سبک هایی زیادی در این رشته شده که گفته می شود ۴۰ سبک دارد ،اما در تقسیم بندی فدراسیون جهانی ۷ سبک مورد حمایت قرار گرفته اند.
افق بافق: یک ورزشکار فریزبی باید چه مشخصه هایی داشته باشد؟
ابتدا باید بگویم فریزبی محدودیت سنی ندارد، فقط کافی است که شخص بتواند دیسک فریزبی را پرتاب و دریافت کند، حتی افرادی بودند که در مدت زمان کوتاه پیشرفت داشته اند.
افق بافق: تا به حال چه مقام هایی کسب کرده اید؟
سال 1401 بافق تنها شهرستانی بود که سه نفر به کرمان اعزام شدند همچنین در مسابقات همدان در سال ۱۳۹۷ یک نفر از اعضای تیم به مسابقات کشوری راه یافت.
افق بافق: آیا پرتاب دیسک خطری برای بازیکنان دارد؟
خیر، زمانی که ورزشکاران پرتاب را با مهارت انجام می‌دهند آنقدر دیسک شتابی ندارد که به ورزشکار آسیب وارد نمایید؛ اما این نکته حائز اهمیت است، نونهالان با رده سنی خود تمرین می کنند.
افق بافق: شما در فریزبی چه جایگاهی دارید؟
مربی، باشگاه بانوان و در حال حاضر 15 نفر ورزشکار در کلاس ها حضور دارند؛ گاها تمرین ها در محیط آزاد برگزار می شود.
افق بافق: اگر به دوران کودکی باز گردید باز این مسیر را طی می کنید؟
خیر، از دوران کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشته، در محل زندگی با همسن و سالان خود فوتبال بازی می‌کردم و در این مسیر گام بر می داشتم.
افق بافق: حامیان شما برای موفقیت در این ورزش چه کسانی بوده اند؟
خانواده، تلاش و پشتکار خودم.
افق بافق: تلخ ترین و شیرین ترین خاطره خود را در این رشته ورزشی توضیح دهید؟
تلخ‌ترین خاطره که در این رشته به یاد دارم، خبر فوت ناگهانی مربیم مرحوم« مرادی» که بر اثر سانحه تصادف در گذشت.
افق بافق: قشنگ ترین خاطره ورزشی؟
شیرین ترین خاطره ای که در ذهنم ماندگار شد به زمان تمرینات فوتسال باز می گردد که حدودا یک متر به هوا پرتاب شدم، وقتی به زمین فرود آمدم در حالی که تمام بدنم کوفته شده بود به همراه دیگر ورزشکاران به آن اتفاق خندیدیم.
افق بافق: به افرادی که می‌خواهند این رشته را به صورت حرفه‌ای دنبال کنند چه پیشنهادی دارید؟
فریزبی جایگاه برای درخشیدن دارد.
افق بافق: چه میزان از وقت خود را صرف ورزش کرده اید؟
هفتگی 50 درصد از وقتم را برای ورزش اختصاص می دهم.
افق بافق: چه راه کاری وجود دارد که این رشته به خوبی در شهرستان ارتقاء پیدا کند؟
معرفی صحیح این رشته، خیلی ها هنوز با این ورزش آشنا نیستند همچنین در شهرستان تمامی رشته های ورزشی دارای پتانسیل بالایی است.
افق بافق: صحبت شما با خانواده‌ای که مانع از آمدن فرزندش به ورزش می شود چیست؟
بنده به عنوان یک مربی باید به موارد دیگر نیز توجه داشته باشم از لحاظ روحی ورزشکاران را درک نمایم اغلب از لحاظ خانواده مشکلاتی دارند ما مربیان باید به عنوان یک خواهر یا مادر آن ها را راهنمایی کنیم برخی از موارد باعث شده که خانواده ها از رفت و آمد فرزندان خود نگران باشند و این مانع پیشرفت می‌شود؛ در صورتی که خانواده ها باید نظارت داشته باشند.
افق بافق: چه درخواستی از مسئولان دارید؟
خواستاری که از مسئولین دارم، مربی ها و بانوان را در این رشته ورزشی حمایت نمایند.
افق بافق: سخن پایانی:
بافق نسبت به دیگر شهرستانهای استان در رشته فریزبی فعال تر بوده ودر طول سال بیش از 20 جشنواره جهت معرفی این رشته شرکت نمودیم. با ارسال نامه از طرف هیئت ورزش های همگانی به اداره ورزش و جوانان جهت استعدادیابی در سطح مدارس حاضر شدم؛ اما من یک نفر هستم و نمی توانم همه جا حضور داشته باشم. جا دارد تقدیر و تشکر داشته باشم از هیئت ورزش همگانی که همیشه حامی و همراه ما ورزشکاران است.
