نابرابری و بی عدالتی همیشه برایم آزار دهنده بوده است

باشگاه فوتبال سنگ آهن بافق یک باشگاه فوتبال ایرانی در شهر بافق، استان یزد است. تیم فوتبال سنگ آهن بافق، هم‌اکنون در لیگ دسته سوم ایران حضور دارد. مرتضی فتاحی بعنوان تاثیرگذارترین بازیکن سنگ آهن در مسابقات لیگ دسته سوم کشور(تا پایان هفته دهم) شناخته شده و توجه علاقه مندان فوتبال را به خود جلب نمود. در این شماره از هفته نامه افق کویر، خبرنگار ما به گفتگو با وی پرداخت که در ادامه می خوانید:

مرتضی فتاحی گفت: 30سال سن دارم و در یک خانواده نسبتا شلوغ و علاقه مند به فوتبال چشم به جهان گشودم و فرزند ششم خانواده هستم. از دوران کودکی علاقه زیادی به فوتبال داشتم .
متاسفانه زمانی که با ورزش فوتبال آشنا شدم شرایط به گونه ای نبود که آموزش از پایه شروع شود و از کودکی بصورت حرفه ای آموزش ببینیم و بیشتر به عنوان یک تفریح به فوتبال نگاه می شد، بنابراین مشوقی که بخواهد به من انگیزه بدهد و مرا برای پله های بالای فوتبال در سطح کشور آماده کند، نبود.
وی ادامه داد: بارها اتفاق افتاده که انگیزه ای برای بازی فوتبال نداشتم . نابرابری و بی عدالتی همیشه برایم آزار دهنده بوده است و این امر بارها برایم صورت گرفته اما در مقابل آن صبور بوده و با مشکلات جنگیده ام
وی ادامه داد: دو تا سه ساعت در روز را به ورزش فوتبال و تمرینات مرتبط با آن نظیر بدنسازی، دویدن، دوچرخه سواری و … اختصاص می دهم.

فتاحی گفت: برای پیشرفت و رسیدن به عناوین کشوری باید سختی های زیادی را تحمل نمود؛ که بارز ترین آن، دور بودن از خانواده و پدر و مادر هست و این موضوع برایم امری دشوار بوده است.
وی تصریح کرد: دو توصیه برای جوانان ورزشکار بافقی دارم، توصیه نخست اینکه آرزوهای بزرگ داشته باشند و به تیم های بزرگ فکر کنند و دومین توصیه من به جوانان این است که برای رسیدن به آرزوهایشان سخت تلاش کنند و هیچ گاه دست از تلاش برندارند. وی گفت: طاها طباطبایی همواره الگوی ورزشی زندگی ام بوده است.
فتاحی در پاسخ به این سوال که اولین حضورتان در مسابقات چه حسی داشتید گفت: همیشه برای انسان اولین ها همراه با نگرانی هست، اولین روز مدرسه، اولین امتحان، اولین روز دانشگاه رفتن و دور شدن از خانواده و …،قطعا نگرانی بزرگترین حسی بود که من دراولین حضورم در مسابقه تجربه کردم و چه لذت وصف ناشدنی بود زمانی که مسابقه با برد ما همراه شد.
وی ادامه داد: تا کنون برایم اتفاق نیفتاده است که در

حضور خودم، مورد تعریف و تمجید قرار بگیرم؛ ولی قاعدتا حس خوب و ارزشمندی به انسان دست می دهد و به خود و تلاشش افتخار می نماید. وی ادامه داد: همیشه قدردان زحمات پدر و مادرم و مربیانی که زحمت فراوانی برای آموزش و بالندگی من کشیده اند، هستم.
وی در پاسخ به این سوال که زندگی بدون ورزش از نظر شما چه معنایی دارد پاسخ داد: زندگی بدون ورزش را به غذای بدون نمک توصیف می نمایم؛ حتی اگر مصدوم باشم یا نتوانم فوتبال بازی کنم؛ قطعا تماشاگر این ورزش مهیج خواهم بود.
وی در ادامه افزود:بزرگترین چالشی که به آن دچار شدم و فوتبال بنده را تحت تاثیر قرار داد، بیماری بود که بدلیل استرس با آن مواجه شدم.
وی در پایان گفت: شیرین ترین خاطره ای که برای همیشه در ذهنم ماندگار شد، دست یافتن به اولین قهرمانی با تیم شهید فتاحی بود و تلخترین خاطره برایم زمانی بود که پسر عمویم از ناحیه ساق پا، دچار شکستگی و مصدومیت شدید شد؛ که زندگی فوتبالی او را تحت شعاع قرار داد و آن مسابقه سخت ترین و تلخ ترین خاطره دوران فوتبالم بود.

حکیمه السادات میرمحمدی