کارآفرینی در حوزه هنر تفاوتی با مشاغل صنعتی ندارد

 به گزارش پایگاه خبری افق بافق، خبرنگار افق بافق در آخرین شماره این نشریه در سال 1401 به سراغ “محمدرضا زبرجدی” یکی از بازیگران عرصه تئاتر، تلویزیون و سینما که چندسالی در اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان بافق مشغول به کار بوده، رفته و گفتگویی با وی انجام داده است که در ادامه می خوانید.
افق بافق: لطفاً کامل خودتان را معرفی کنید( سن.تحصیلات. محل تولد و….):
محمدرضا زبرجدی هستم ۴۲ ساله اهل یزد. فارغ‌التحصیل رشته نمایش، گرایش بازیگری در مقطع کارشناسی از دانشگاه سوره تهران و در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه هنر تهران.
آغاز فعالیت حرفه ای درحوزه تئاتر از سال ۱۳۷۹،کارشناس هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یزد،
معاون آموزشی هنرستان هنرهای زیبای پسران یزد، مدیرمسؤول گروه نمایش چاپار، مدیر مسئول آموزشگاه آزاد هنرهای، نمایشی تک، مدیرمسئول آموزشگاه علمی آزاد هنرمند، بازیگر و کارگردان و مدرس تئاتر، بازی در بیش از چهل تئاتر، فیلم، سریال و فیلم کوتاه.
افق بافق: چه شد که به این حرفه روی آوردید؟
دلیل اصلی و ابتدایی من برای رفتن به سمت رشته تئاتر و سینما خجالتی بودنم بود، چون در جایی خواندم که خدابیامرز جمشید مشایخی دلیل خود را از آمدن به سمت سینما و تئاتر خجالتی بودن خودش عنوان کرده است. از آنجایی که بنده نیز بسیار خجالتی بودم تصمیم گرفتم به این حرفه روی بیاورم؛ بعد از آموزش صحیح، پیگیری، تلاش و ممارست متوجه شدم بهترین مسیر زندگی من همین تئاتر و سینما بوده است.

افق بافق: خانواده از اینکه شما این حرفه را برای شغل آینده خود انتخاب کردید مخالفتی نداشتند؟
ابتدا خانواده با این کار مشکل داشتند، چون تصور می‌کردند؛ اگر پزشک شوم بهتر است، ولی من این راه را با همه سختی ها و پستی و بلندی هاش که کماکان هم ادامه دارد و خواهد داشت، انتخاب کردم.

افق بافق: افرادی که این حرفه را انتخاب می کنند باید در این راه چه مسائلی را مدنظر قرار بدهند؟
ببینید این حرفه و اساسأ هر شغل دیگری نیاز به صرف زمان و تلاش مستمر و مداوم دارد تا به نتیجه مطلوب برسد. خیلی ها از بیرون زرق و برق و شهرت سلبریتی ها را می‌بینند و این اشتباه هست؛ برای اینکار باید فرد علاقمند مطالعه مداوم داشته باشد، با اوضاع و احوال سینمای دنیا آشنا شود، فیلم مشاهده و قدرت مشاهده و بررسی اوضاع پیرامون خودت را داشته باشد تا بتواند از این تجربه های زیستی در حرفه خود استفاده نماید. تحصیل در این رشته به شرط تجربه مفید و خوب در این زمینه می تواند شما و دیدگاه شما را به تئاتر، سینما و همینطور به جهان عوض کند؛ در ادامه باید و حتما متفاوت باشی و نگاه متفاوتی داشته باشی تا بتوانی مورد توجه قرار بگیری و در نهایت هم مشهور شوی؛ عوامل متعددی باعث رشد و پیشرفت می شوند، ولی مهمترین آنها پیگیری و تلاش روزبه‌روز در این رشته هست در کنار حمایت خانواده، خانواده ها معمولاً نگاه خودشان را به فرزندشان دیکته کنند؛در صورتیکه آن پسر یا دختر علاقمند به رشته هنر هست، ولی مجبور هست حجم بزرگی از درسهای نامربوط به ذهنیتش را مطالعه کند و در نهایت سر میز رشته ای در دانشگاه بنشیند که هیچ علاقه ای به آن ندارد و همین نکته درصد زیادی از فارغ التحصیلان بیکار این جامعه را تشکیل می دهد. خیلی مهم هست که خانواده نظرش را با فرزند همسو کند؛ البته در برخی موارد فرزند درگیر احساسات شده و این رشته را انتخاب می‌کند که آن فرد هم به نظرم فرصت می خواهد تا خودش را ثابت کند؛ مثلاً به کلاسهای تخصصی و آموزشی این رشته در آموزشگاه ها برود و خودش را محک بزند؛ اگر استعداد لازم را داشت ادامه بدهد. شخصاً معتقدم هنر ذاتی نیست و کاملا اکتسابی هست؛ یعنی فرد با گذراندن مراحل آموزش در طی چند سال به صورت تئوری و عملی می تواند این حرفه را یاد بگیرد فقط استعداد و علاقه است که فرد را ماندگار می کند.

افق بافق:باتوجه به اینکه چند سالی در شهرستان بافق کارمند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بودید استعداد و توانایی جوانان این شهر را از نظر هنر و بازیگری چگونه ارزیابی می کنید و چه پیشنهادی به خانواده ها برای سوق دادن فرزندان خود به این حرفه دارید؟
شاید باورتان نشود، ولی یکی از بهترین زمانهای زندگی من تجربه حضور در شهرستان بافق بود. شهرستانی با پتانسیل ها و استعدادهای بالای هنری و فرهنگی. در سالهای 1391 تا 1393 شانس حضور در بافق را داشتم. در آن سالها بافق جزو معدود شهرستانهایی بود که برخی هنرمندانش در رویدادهای هنری و آموزشی شرکت می کردند و همچنان هم این رویه ادامه دارد. جوانهایی به شدت علاقه مند و پیگیر دیدم و می بینم که روز به روز اطلاعات خودشان را به روز می‌کنند. امسال تئاتر بافق در جشنواره استانی درخشش فوق العاده ای داشت. منابع مالی بسیار خوبی در بافق وجود دارد. به نظرم نوع نگاه مسئولان باید به تئاتر تغییرکند؛ اگر ما به دید کارآفرینی به این هنر نگاه کنیم؛ تفاوتی با مشاغل صنعتی ندارد؛ یعنی همان زمان مصرف می شود و همان تعداد نیروی کار درگیر این حرفه هستند. یک کارگردان 10 الی 15 نفر را حدود سه ماه مستقیم یا غیر مستقیم درگیر کار می‌کند؛ اگر این مصداق کارآفرینی نیست پس چیه؟ فقط اینکار چون هنر هست، چون همیشه در دسترس هست خیلی ارزش تومانی ندارد و این بد هست؛ به نظرم باید نوع نگاه به این مقوله تغییر کند؛ حمایت صورت می گیرد؛ اما کافی نیست.

افق بافق: تاکنون در چه مجموعه هایی ایفای نقش کردید و کدامیک از نقش های خود را بیشتر دوست دارید؟
در سال 1380 تجربه حضور در مجموعه داستانی “استاد مهدی آذریزدی” را داشتم که هرساله معمولاً از تلویزیون پخش می شود و من نقش دوران جوانی استاد را بازی می کردم.در سال 1382 در فیلم سینمایی “زن زیادی” به کارگردانی”تهمینه میلانی” بازی کردم. همچنین در پروژه سینمایی “داستان ناتمام” به کارگردانی “حسن یکتا پناه “هم ایفای نقش کردم. در سال 1385 در یک سریال با نام “پشت درهای خاکی” به کارگردانی “محمد جواد روستایی و محمد زندی” بازی کردم. در سال 1389 تجربه حضور در دو تله فیلم را داشتم با نامهای “ابراهیم و آتش “به کارگردانی”پوریا آذربایجانی” و “در امتداد خطوط” به کارگردانی “محمد صادق بکتاشیان” که داستان آن در مورد یک هنرمند خوشنویس بود که در بحبوحه انقلاب اسلامی در یزد و تهران فعالیت می کرد. این مجموعه هم معمولاً هرساله از تلویزیون پخش می شود. در سال 1395 در تله فیلم “دو ماه شمسی” به کارگردانی “سعید زارعیان” بازی کردم که داستان آن به اوایل انقلاب در یزد بر می گردد؛ این فیلم هم در ایام بهمن از شبکه استانی پخش می شود. بهترین و لذت بخش ترین تجربه حضور من در سریال “سر دلبران” به کارگردانی “محمد حسین لطیفی” بود که ایام ماه مبارک رمضان در سال 1396 از شبکه یک پخش شد. در سال 1401 افتخار همکاری به عنوان بازیگر را با “سید جلال اشکذری” در مجموعه “مفاخر ایران” را داشتم. در سه قسمت با سه نقش متفاوت ظاهر شدم که برای من تجربه بی نظیر و عالی بود؛ البته هنوز به پخش نرسیده و بزودی از شبکه یک پخش خواهد شد.
افق بافق: آیا انتخاب این حرفه را به علاقمندان برای کسب درآمد و گذران زندگی پیشنهاد می کنید و یا فقط به عنوان یک علاقه و هنر آن را به جوانان و علاقمندان معرفی می کنید؟
ببینید هر کاری را اگر حرفه ای انجام بدهید؛ قطعاً درآمدزا هم هست. ما به فردی می گوییم حرفه ای که فعالیت مستمر و مداوم در رشته خودش را داشته باشد؛ معمولاً اینطور جا افتاده که این رشته درآمدزا نیست تا حدی هم درست هست این نظر؛ اما شرط درآمدزایی، ماندگاری در این رشته هست، چون فرآیند محور هست معمولاً بین شش تا هشت سال طول می‌کشد تا فردی ‌به صورت درست و حرفه ای در این رشته شناخته شود. جوانها معمولاً دنبال سریع به هدف رسیدن هستند که به نظرم اشتباه است؛ هستند افرادی که با به کارگرفتن این جوانها و سوء استفاده از آنها به این باور جوانها به صورت پوشالی و فیک جامه عمل پوشاندند. این افراد فکر می کنند؛ اگر مدام سر یک کار حضور داشته باشند برای ورود آنها به دنیای تئاتر کافی هست؛ اما اینطوری نیست. این کار و حرفه هنرمند باسواد، کم دارد، باید تلاش شود این قسمت ماجرا که کسب دانش و مطالعه هست در ذهن علاقمندان پررنگ گردد.
افق بافق  صحبت پایانی:
از هفته نامه خوب و وزین افق کویر صمیمانه تشکر می کنم. به امید روزی که کیفیت در امور مختلف بر کمیت ترجیح داده شود و هرکس بتواند سر جای خودش به فعالیت مشغول شود و ما شاهد شکوفایی و پیشرفت چند برابر در کشور باشیم.

اکرم عباسی