«چهارمین جشنواره خرما و هفتمین جشنواره تابستانه» شهرداری بافق با حضور برخی از تولیدکنندگان، بهره‌برداران، فعالان حوزه کشاورزی در بافق برگزار شد. در این جشنواره، تعداد ۳۸ غرفه تخصصی و متنوع حضور داشتند که در زمینه عرضه خرمای تازه و فرآوری‌شده محصولات خود تلاش می کردند. محصولات جانبی خرما، صنایع‌دستی بافق؛ مانند حصیربافی، بسته‌بندی‌های جدید، مشاوره فنی و آموزش‌های مرتبط با کشت و داشت نخیلات هم به چشم می خورد؛ اما جای خالی غرفه «منال بافی» یا همان «ریسمان بافی» به چشم می خورد؛ از این که بگذریم «پادری بافی» نیز که از ضایعات درخت خرما به دست می آمد و در سالهای 1340 الی 1350 در بافق مهم ترین اشتغالزایی برای جوانان بو، در میان این غرفه ها نبود.
از نکات قابل تامل و مورد توجه، در زوایای این جشنواره، کارگاه‌ها و نشست‌های تخصصی بود که با هدف انتقال دانش فنی و به‌روزرسانی بهره‌برداران در حوزه نخیلات انجام شد. حضور کارشناسان کشوری و استانی در امر داشت و برداشت خرما هم در این جشنواره مورد تحسین واقع شد.
به گفته برگزارکنندگان این جشنواره، انجام این رویداد با هدف معرفی پتانسیل و ظرفیت‌های خرماکاران بافقی در حوزه تولید خرما صورت گرفت. حمایت از کشاورزان و توسعه صادرات محصولات کشاورزی کلیدواژه این همایش فرهنگی و کشاورزی بود.
حضور و بازدید مسئولان ارشد جهادکشاورزی حاکی از آن داشت تا آخرین وضعیت نخیلات شهرستان زیر ذره بین نقد و پیشنهاد آنان برود و راهکارهای فنی جهت بهبود تغذیه درختان نخل، هرس خوشه و افزایش کیفیت و بازارپسندی خرما را به کشاورزان و دست اندرکاران این محصول بازگو کنند.
مهم ترین نکته ایی که مدیران جهاد کشاورزی بیان کردند و لازم است تا متولیان امر در جهت پیاده سازی آن تلاش کنند« انتخاب رقم سازگار، مدیریت تغذیه‌ای صحیح و انجام عملیات به زراعی در زمان مناسب» است.
همه اینها در این جشنواره ذکر شد؛ اما کمتر کسی به موضوع آب وارد شد! اگر روزگاری کشور عراق صادرکننده عمده خرما بود و به دلیل جنگ و بی ثباتی های سیاسی جایگاه خود را فعلا از دست داده و امروزه نام کشور مصر در صدر تولیدکنندگان به شمار می رود بخاطر آن است که از منابع عظیم آب برخوردار است؛ اقلیم گرم وخشک بافق باعث شده تا نعمت آب به سختی بدست بیاید؛ در نتیجه مردمان بافق از دیرباز به فکر تهیه آب و آبرسانی از قنوات و چاههای آب بودند. مقوله ایی که امروزه با توجه به خشکسالی و پیر شدن قنوات و تغییر شغل بسیاری از کشاورزان از کشاورزی به کارگری در معادن روی داده است و امروزه میرابی وجود ندارد تا همتی به خرج داده و با نفقه کردن و توجیه نمودن کشاورزان، قنوات را احیاء کند.
در پایان باید به عرض رساند؛ این جشنواره از آن جهت مهم تلقی می گردد که توانست کشاورزان را اندکی به خویشتن خود برگرداند؛ و این آگاهی را به آنان ارائه کند؛ در صورتی می توانند در کار داشت و برداشت خرما موفق بشوند که همچون نیاکان خود مراقبت کامل از درختان نخل داشته باشند.
