انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان را در پیش رو داریم؛ مجالسی که تعیین کننده سرنوشت جامعه هستند. هر کدام در جایگاه خودشان دارای وظایف و مأموریت‌هایی می‌باشند که مطابق با قوانین باید آن را به سرانجام مقصود و مورد انتظار برسانند؛ اما آنچه که در اینجا به آن خواهیم پرداخت «اخلاق انتخاباتی» است! بدین معنا و مفهوم که همگی عناصر انتخابات؛ اعم از منابع انسانی و مراحل اجرایی آن مطابق با ارزش ها و معیارهای اخلاقی انجام شود و از هر گونه اعمال غیر اخلاقی دوری شود که توقع آن است تا نامزدان انتخابات نسبت به یکدیگر رعایت اخلاق و موازین قانونی را داشته و از ایراد هرگونه توهین یا تخریب پرهیز کنند. در این میان حامیان آنان هم باید بر اصول و اخلاق اسلامی و دینی وفادار بوده و دایره تبلیغات را به تعرض و ضرب و جرح نکشانند. در منشور رهبری آمده است: « هرکسی از این آقایان محترم نامزدهای انتخابات، یک عدّه طرف‌دار و علاقه‌مند و سینه‌چاک و دوست‌دار و مانند اینها دارد،
اینها هم متانت خودشان را حفظ کنند؛ هم طرف‌دارها، هم ستادها، متانت خودشان را حفظ کنند، انضباط خودشان را حفظ کنند؛ مقصودشان انجام وظیفه باشد» (۱)
با گسترش پیام رسان های اجتماعی و ورود هر قشری با هر میزان معلومات به این پیام رسان ها، متاسفانه دایره کنترل و نظارت بر انبوه این پیام رسان ها کمتر شده و جولانی برای مغرضین به پیش آورده است؛ به گونه ایی که همه مطالبی در این پیام رسان ها به کار می رود از توهین و تخریب گرفته تا هتک حرمت و پرده دری! همه اینها نشان دهنده آن است که نه تنها دایره اخلاق انتخاباتی تحت شعاع قرار گرفته است؛ بلکه اخلاق اسلامی نیز از بین رفته است. وقتی به تعریف اخلاق اسلامی رجوع می کنیم به روابط انسان با خدا( مانند نماز، روزه، نیایش)، انسان با جامعه ( رفتارهای فرد با سایر مردم که مهم ترین بخش همین است) و انسان با خود( موارد ناصحیحی را در درون خود تغییر دهد، مانند حسادت و …) می رسیم. تمامی اینها یک پیام دارد که انسان مکارم اخلاقی را از دست ندهد و یا زیر پا نگذارد.
