لاله های سرخ، همان گل ها یی که هزاران کیلومتر دور تر از باغ خویش پر پر شدند.
هجدهم مردادماه است؛ روز بزرگداشت مردانی که دست از جان خویش شستند زمانی که متوجه خطر برای حریم امن خاندان آل محمد (ص) شدند.
آری، مدافعان حرم کسانی که با سختی هرچه تمام تر دل از وابستگی هایشان بریدند و جایی فرسنگ ها پیش دور از وطن ساکن شدند. همان نقطه که در هر لحظه اش می بایست با مرگ دست و پنجه نرم کنند؛ اما آنان هرگز از شهادت هراسی نداشتند چرا که اگر این چنین بود خود را در دهان شیر نمی انداختند بلکه باید گفت عظیم ترین ترس برای ایشان، نبود امنیت در خاک مقدس شام بوده است.
عزم سفر کردند زیرا هرگز غیرتشان نمیگذاشت بنشینند؛ دست روی دست بیاندازند؛ حریم زینب کبری (س) و رقیه (س) سه ساله را در چنگال زالو صفتانی داعشی ببینند و هیچ کاری نکنند.آن نامسلمان هایی که از اسلام تنها نام آن را به یدک می کشند.
دلیرمردانی که رفتند تا یا زمین را از وجود ننگ آنان پاک کنند و یا خودشان در این راه جان فدا کنند. الحق و الانصاف که به خوبی از پس از این ماموریت طاقت فرسا بر آمدند.
درود بی کران الهی بر تمامی شان…