چه کنیم که کودکمان از ما حساب ببرد؟

حساب بردن یعنی چه و چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟

به طور علمی و دقیق، حساب بردن یعنی اینکه، فرزندان تا هر سنی و تا آخرین لحظه ی زندگی پدر و مادر، به خاطر وجود والدینشان، دست به کاری که ﺁن ها نمی پسندند، نزند. نکته ی حائز اهمیت این است که حساب بردن از والدین با ترس از والدین کاملا متفاوت است و این دو، دو موضوع کاملا متفاوت با یکدیگر هستند. در واقع ترس از والدین یعنی اینکه فرزند از تنبیه والدینش می ترسد و کارهایی که والدینش دوست ندارند و فقط در زمانی که در برابر آن ها است انجام نمی دهد و مخفیانه آن کار را انجام می دهد. 

اما حساب بردن از والدین، یعنی اینکه حتی اگر والدین هم نباشند فرزند، به خاطر پدر و مادر خود، دست به کاری که آن ها دوست ندارند نمی زند. در واقع حساب بردن از والدین، نوعی احترام و ارزش نهادن به والدین است. یا عبارت دیگر، حساب بردن از والدین، شرمی آمیخته با احترام و یا نوعی رودربایستی است. در واقع فرزند نمی خواهد کاری خلاف نظر پدر و مادرش انجام دهد تا جایگاهش، نزد آن ها خراب شود. 

به عبارت دیگر می توان گفت که حساب بردن به نوعی حفظ حریم است حریمی که باید بین والدین و فرزندان باشد تا والدین بتوانند به خوبی و اصولی فرزندان خود را تربیت کنند.

آیا با حساب بردن فرزندان از والدین، رفاقت میان آن ها از بین می رود؟

وقتی والدین این سوال که مطرح می کنند که چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد دغدغه ای ذهن او را مشغول می سازد. اینکه، آیا این حساب بردن، مانع رفاقت بین ما و فرزندانمان می شود؟ برای دریافت پاسخ این سوال، در ابتدا، والدین باید معنای واقعی رفاقت را بدانند.

معنی واقعی رفاقت بین والدین و فرزندان این است که فرزند به راحتی بتوان با والدینش صحبت و گفتگو کند، مسائل و مشکلاتش را با آن ها در میان بگذارد و بتواند اوقات خوش و بدون استرسی را با آن ها بگذراند. در مقابل، والدین هم باید به حرف هایش گوش دهند و مشکلات و مسائل او را برطرف کنند. 

اما بسیاری از والدین بر این باورند که رفاقت با فرزند، یعنی راحت بودن با او و بگذارند هر کاری که فرزند دوست دارد انجام دهد. والدین هم فقط بخندند، کاری به کار او داشته باشند و او را کنترل نکنند. اما مهم ترین اصل و وظیفه ی والدین، که بسیاری، آن را فراموش می کنند هدایت و تربیت فرزندان و قرار دادن آن ها در درست ترین مسیر زندگی است. لازمه ی هدایت فرزندان در این مسیر، کنترل آن ها است.

بنابراین، در وجود کنترل و تربیت فرزند، شکی نیست لذا عاملی که می تواند رفاقت بین والدین و فرزندان را به وجود بیاورد عدم کنترل و تربیت صحیح نیست بلکه تربیت و کنترل فرزند، به صحیح ترین شکل ممکن است. تربیت و کنترل صحیح فرزند است که رفاقت بین او و والدین را به همراه دارد.

از این رو، بعد از درک تعریف صحیح رفاقت و حساب بردن از والدین، می توان نتیجه گرفت که، این دو موضوع تفاوتی با هم ندارند. به این صورت که هم فرزند می تواند به راحتی با والدینش گفتگو کند و مشکلاتش را به آن ها بگوید و هم به آن ها احترام بگذارد. مطمئن باشید بین رفاقت و احترام، عاملی که می تواند احترام بین فرزند و والدین را بر هم بزند آن عامل، رفاقت است نه چیز دیگری.

آیا لازم است فرزندان از والدین خود حساب ببرند؟

به طور کلی والدین، تقریبا به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول والدینی هستند که می خواهند بدانند چکار کنیم که فرزندم از ما حساب ببرد؟ و گروه دوم والدینی هستند که این موضوع را مهم نمی دانند و اصلا می پرسند که لازم است فرزندان از ما حساب ببرند؟ برای درک بهتر این موضوع و پاسخ به این سوالات، یک مثال ساده مطرح می کنیم.

تصور کنید به تازگی در جایی استخدام و مشغول به کاری شده اید که رئیس آنجا آدم شوخ طبع و راحتی است. دیر رفتن و زود برگشت از کار برایش فرقی ندارد. کارهای شما پیگیری نمی کند هر مسئولیت با ربط و بی ربطی را به شما می سپارد و در پرداخت حقوق هم سهل انگاری می کند.

اما فرض کنید در جایی مشغول به کار شده اید که رییس آن جدی است و همه چیز در جای خودش قرار دارد. در حد توان به شما مسئولیت داده می شود. کارهایتان پیگیری می شود و حقوقتان هم سر موقع پرداخت می شود. این فرد در محیط کاری کاملا جدی است اما در محیطی خارج از کار، کاملا راحت و صمیمی است و در زمان صحبت با او اصلا فکر نمی کنید رئیستان است اما باز برای او احترام قائلید.

خودتان انتخاب کنید در کدام محیط پیشرفت می کنید؟ برای شما احترام بیشتری قائل هستند؟ یا جذبه ی مدیر در محیط لازم است یا خیر؟

والدین نیز مدیران خانواده هستند و باید بتوانند زندگی و خانواده را به خوبی مدیریت کنند. از طرفی بچه ها هم حتما باید از یک منبع حساب ببرند و چه بهتر که این منبع، پدر و مادر باشد.