مسئول فنی مرکزحرفه آموزی توانا در گفتگو با هفته نامه افق کویر: برگ هایی برنده در دستان شما

 به گزارش پایگاه خبری افق بافق؛ معلولان بر حسب نوع معلوليت هايشان انسان هايي توانمند هستند كه مي خواهند در جامعه حضوري موثر داشته باشند، در زندگي روز مره، افرادی مي بينيم كه ادعايي ندارند، دست روزگار يا شايد هم حوادث مختلف موجب شده به معلوليت هاي مختلفي دچار شوند.
به نظر مي رسد، نبايد يك روز، يا يك هفته خاص براي اين قشر در نظر گرفت، بلكه در طول سال بايد به نيازهاي آنان بها داد، آن ها را با معلوليت شان باور داشت و توانايي هاي متعددشان را شناخت.

آمارهاي جهاني نشان مي دهد كه بيش از چهار درصد مردم جهان از معلوليت و ناتواني جسمي ناشي از بروز حوادث يا علل مادرزادي رنج مي برند و اگر شمار خانواده‌هايي را كه زندگي ‌شان به دليل لزوم مراقبت از يك عضو ناتوان، تحت تاثير قرار گرفته است را به تعداد افراد ناتوان بيفزاييم، حدود 25 درصد از جمعيت جهان درگير ناتواني هستند. معلولان جسمي حركتي، افراد كم بينا، ناشنوا يا كم شنوا، معلولان ذهني هستند كه با ديگر افراد سالم تفاوت هايي دارند، آن ها مي خواهند در صورت وجود بسترهاي لازم همانند ديگر انسان ها در جامعه حضوري فعال و پررنگ داشته باشند.

جامعه معلولان با وجود معلوليت ها همواره ثابت كرده اند كه مي توانند و با تعبير معناي خواستن به توانستن موفقيت هاي متعددي را كسب كنند به شرط آنكه بستر لازم فراهم و مورد حمايت قرار بگيرند. در این شماره خبرنگار ما به سراغ مسئول فنی مرکز حرفه آموزی توانا رفته و با وی به گفتگو پرداخته که در ادامه می خوانید:
” مریم محبی زاده” روانشناس و مشاوره معلولین به خبرنگار افق کویر گفت: اوایل سال 1391 در جامعه معلولین فعالیت خود را در زمینه روانشناسی و مشاوره آغاز نمودم.

تأسیس یک مرکز حرفه آموزی ویژه پسران ناتوان
وی درباره هدف خود گفت: همان روز های اول، هدف بنده تأسیس یک مرکز حرفه آموزی، ویژه پسران ناتوان ذهنی بالای 15 سال در شهرستان بافق بود.
وی افزود: چنین مرکزی در شهرستان بافق وجود نداشت و به دلیل شرایط خاصی که نوجوانان پسر داشتند؛ پس از فارغ التحصیلی از مدرسه ” امید”، امکان پذیرش و مشغول به کار را نداشتند؛ حتی در صورت اشتغال به کار به دلیل اینکه آنان هیچگونه آموزشی را نگذرانده و با روند کار آشنا نبودند، به طبع در رفتار خود ضعف های نشان می دادند و سپس تکرار این عمل باعث عصبانیت کارفرما و در آخر اخراج جوانان می گردید.

وی ادامه داد: بنابراین درسال 1393 اقدام به احداث مرکزی برای پسران در شهرستان شد تا آنان مهارت های همچون، ارتباط وخودیاری را بیاموزند، که به راحتی مشغول به کار شوند.
وی تصریح کرد: البته ناگفته نماند که بنای اصل این کار را برحرفه آموزی توسط نوجوانان قرار داده ایم، باتوجه به توانایی این نوجوانان مرتبط با هر حرفه، مدرک فنی و حرفه ای کسب می‌نمایند.

وی بیان کرد: کلاس ها در سه مقطع مقدماتی، پیش حرفه ای و حرفه آموزی است که توسط مربیان این دوره ها برگزار می گردد.
وی عنوان کرد: با اداره فنی و حرفه ای صحبت کرده که پس از گذراندن دوره های مقدماتی این پسران به طور حرفه ای کار را بیاموزند که خوشبختانه موفق به قبولی در آزمون تئوری و عملی این هنر ها شده اند، این هنرها اعم از سوخت نگار، نمد دوزی، کیف دوزی، حصیربافی، ویترای، نقاشی روی سفال و … را به نوجوانان آموخته؛ سپس از طریق آن به درآمد رسیده اند.
وی تصریح کرد: هنر درمانی (آموزش موسیقی، تئاتر، گروه سرود و…) و ورزش درمانی نیز تعلیم داده می شود.

ورود معلولان ذهنی در المپیک
وی درباره ورزش بیان کرد: نوجوانان از سال 1395 تا 1398 به طور متوالی وارد مسابقات ورزشی ویژه معلولان ذهنی شدند و افتخارات زیادی کسب نمودند.
وی در ادامه اضافه کرد: تا به این لحظه مؤسسه، موفق به ترخیص 12 نفر شده و این پسرها در شرکت های مختلف شهرستان و در مؤسسه جامعه معلولین بافق مشغول به کار می باشند.

مریم محبی زاده به خبرنگار افق کویر گفت: این موسسه ظرفیت پذیرش 40 تن معلول را دارا می باشد، اما به خاطر شرایط فرهنگی شهرستان که، خانواده ها انتظار اشتغال به کار و کسب درآمد را از پسرهای نوجوان(بالای ۱۵ سال) خود، حتی آنهایی که برخوردار از ناتوانی ذهنی هستند؛ دارند بنابر این 26 نفر جذب مؤسسه شده اند.

سازمان، معلولین را به صورت رایگان می پذیرد
وی درخصوص دریافت شهریه بیان کرد: طبق قانون باید سازمان از خانواده ها شهریه دریافت کند، اما به دلیل شرایط اقتصادی و دیگر مشکلاتی که غالبا گریبان گیر معلولین است و خانواده ها توان پرداخت شهریه را ندارند. بنابراین سازمان معلولین را به صورت رایگان می‌پذیرد.
وی در پاسخ به این پرسش که « باتوجه به اینکه سازمان شهریه دریافت نمی کند، پس چگونه هزینه های مورد نیاز مرکز را تأمین می کنید؟» بیان کرد: از سوی بهزیستی به ۲۶ نفر از پسران یارانه تعلق می گیرد و به حساب موسسه واریز می‌شود. این پول در خصوص آموزش، بیمه پرسنل، دستمزد مربی، اردو و تغذیه هزینه می‌شود.
وی در ادامه اضافه کرد: حدود 40 نفر با وجود مشکلات ناتوانی در شهرستان حضور دارند که بیشتر به دلیل بی اطلاعی خانواده ها از وجود چنین مرکزی یا مخالفت آنان در خصوص کار در موسسه، به سازمان مراجعه نداشته اند.

جزء زیبایی در این کار چیز دیگری نمی بینم
وی در پاسخ به این پرسش که « با انتخاب این کار، آیا بر روحیه شما نیز تاثیر گذاشته است یا خیر؟» عنوان کرد: من این شغل را با عشق انتخاب نمودم؛ یعنی در زمانی که به عنوان دانشجو رشته روانشناسی، طرح کار (پروژه) کودکان استثنایی را باید اجرا می کردم، در همان لحظه از صمیم قلب آرزو کردم؛ پس از فارغ التحصیلی بتوانم در خدمت این عزیزان باشم، به همین خاطر بعد از گذراندن دوره های آموزشی، وارد موسسه جامع معلولین شده و جزء زیبایی در این کار چیز دیگری نمی بینم.

وی ادامه داد: توصیه من به خانواده ها این است که هرگز این کودکان و نوجوانان را نباید به چشم کم نگاه کرد، بلکه آن ها مانند برگی برنده در دست شما هستند پس نسبت به آن ها بی تفاوت نباشید!
وی در پایان اظهار کرد: به عقیده بنده، سختی‌های کار هرگز نمی‌تواند دلیل مناسبی برای محروم نمودن معلولان ذهنی از همه چیز باشند، بلکه باید دست هایی آنان را یاری نمایند و نه تنها توانایی ها و استعداد های نهفته در درونشان را کشف کنند، بلکه از آن حس دل نگرانی‌ و استرسی (نگرانی) که از روز اول با والدین این بچه ها همراه است نیز، بکاهند. با وجود تاسیس مرکز حرفه آموزی پدر و مادرها این فرصت را پیدا می کنند تا حداقل امکان چند ساعتی را که فرزندان در خانه نیستند؛ به ذهن و فکر خود استراحت بدهند.
وی از مسئولین و خانواده خود به دلیل کمک در پیشبرد اهداف، جامعه معلولان تقدیر و تشکرنمود.

حدیثه امیریان