هیئت قمه زن
تا حدودی نحوه عمل و عزاداری این هیئت با هیئات دیگر متفاوت بود کسانی که تمایل داشتند در قالب هیئت قمه زن عزاداری کنند شب تاسوعا نزد سر هیئت، ثبت نام می کردند او به اندازه نیاز طاقه پارچه چلواری(سفید) می خرید و به تعداد افرادی که ثبت نام کرده بودند کفن آماده می کرد. عزاداران صبح روز عاشورا به یکی از حمام های عمومی می رفتند، سرهای خود را از رستنگاه مو به اندازه چهار انگشت دست می تراشیدند و از حمام بیرون آمده، کفن پوش می شدند، لحظاتی قبل از حرکت محل تراشیده شده را مالش می دادند تا ورم کند و توسط سلمانی با تیغ، خراشی ایجاد می نمودند، خون راه می افتاد. سپس کمر خود را با زنجیر محکم می بستند، با دست راست، قمه و با دست چپ، زنجیر بغل دستی را می گرفتند و راه می افتادند در مکان هایی که مردم تجمع داشتند هیئت قمه زن حلقه می زد یک نفر در وسط قرار می گرفت و سایرین او را دوره می کردند و نوحه سرایی می نمودند مقداری که خون از بدنشان می رفت از حال می رفتند و بر زمین می افتادند در این صورت فرد بی حال را به درون یکی از خانه های نزدیک می بردند، زخمش را می بستند و شربت به او می خوراندند تا حالش بهتر شود. نوحه ای که این هیئت می خواند چنین بود:
یا عباس، یاعباس سر فدای عباس
یا عباس، دخیلم درمانده و ذلیلم
هیئت زنجیر زنی
هیئت زنجیرزنی را مرحوم غلامحسین قاسم زاده بنیان گذاشت. در سفری که به کربلای معلی رفته بود هیئت زنجیرزن را دیده بود پس از بازگشت به بافق عده ای از عزاداران را جمع کرد و آنها را در منزل تمرین داد ابتدا با زنجیرهای طولی زنجیر می زدند و عزاداری می کردند و در اولین سال موجودیت خود روز اربعین از محله لرد حرکت کردند و به خانه مرحوم شریفی، جنب حسینیه حوض بازو رفتند که همه ساله مراسم روضه خوانی برپا می شد کم کم زنجیرهای افشان جایگزین زنجیرهای طولی شد و از محلات مختلف هیئت های زنجیرزنی حرکت کردند و در تکایا و حسینیه ها به عزاداری پرداختند.
امروزه هر محله ای هیئت زنجیرزنی و سینه زنی دارد و شب های محرم، عصر تاسوعا و روز عاشورا در نظام نوبت بندی حرکت می کنند و به عزاداری می پردازند.
