1- قضاوت در مورد احساسات خود و نوجوانتان را متوقف کنید
ما گاهی برخی احساسات را «بد» می‌دانیم و از آن‌ها دوری کرده یا انکارشان می‌کنیم. وقتی احساسات و هیجانات را خوب یا بد، مثبت یا منفی ببینید، در حال مقایسه و قضاوت هستید. همه‌ی هیجانات حتی هیجاناتی که برچسب منفی خورده‌اند مانند غم و شرم ارزشمند هستند و وجود دارند تا آن‌ها را تجربه کنیم.
2- ایجاد محیط امن
یک گام بسیار مهم برای آموزش مدیریت هیجان در نوجوانان این است که در خانه و مدرسه محیط‌هایی ایجاد کنید که در آن بچه‌ها احساس راحتی کنند و بدون ترس از «سرکوب شدن»، احساسات خود را بیان کنند. محدودیتی برای رفتار وجود دارد اما محدودیتی برای ابراز احساسات و حرف زدن پیرامون آن‌ها وجود ندارد.
3- پاسخ همدلانه را در خود گسترش دهید.
بدون هیچ قضاوت و سرزنشی، دلسوزانه به صحبت‌های نوجوانتان و احساساتش گوش کنید. شما مجبور نیستید به دنبال تغییر یا اصلاح هیجان او باشید، فقط کافی است گوش شنوایی برای او باشید. بچه‌ها نیاز دارند و باید احساس کنند که شنیده می‌شوند. می‌توانید درباره دنیای او کنجاوی کنید و سعی کنید دنیا را از چشمان او ببینید. همدلی مناسب کمک می‌کند مدیریت هیجان در نوجوانان تقویت شود.
4- آینه هیجانات نوجوان خود باشید و به احساسات او واکنش نشان دهید.
گاهی ممکن است نوجوان، خود نداند چیزی که در لحظه تجربه می‌کند چه احساسی است! در این موارد با واکنش‌ها و سوالات خود می‌توانید او را به سمت تشخیص احساسش هدایت کنید. مثلا از او بپرسید : «الان چه احساس و حالی داری؟ ناراحتی؟ خشمگینی؟ خجالت زده‌ای؟ نا امیدی؟». هرچه بتوانید احساسات او را با دقت بیشتری تشخیص و بازتاب دهید، درک او از تجربیات هیجانی‌اش بیشتر می‌شود و برای تنظیم هیجانی او مفیدتر است. این اتفاق وقتی می‌افتد که شما به اندازه کافی محیط امن و ارتباط خوبی با نوجوانتان گرفته باشید.
