بیستم خرداد، روز جهانی صنایع دستی هست. صنایع دستی، یکی از استوانه های فرهنگی هر سرزمین و مملکتی است که نقش انکار ناپذیری در گسترش و حفظ فرهنگ و کیان یک ملتی دارد. این صنایع، نمادهای زیباشناختی و تصاویر بی همتایی از فرهنگ و هنر آباء و اجدادی ما را در خود جای داده اند. هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی با الهام از ذوق و قریحه خداددادی خود و با بکارگیری از ابزارآلات ویژه آثار زیبایی را خلق می کنند که ارزش معنوی و مادی زیادی دارد که به عنوان پاره ایی از تاریخ و تمدن هر قومی به کار می رود و نشانه هایی از بزرگی تبار یک ملت است.
در این روز؛ گرچه همایش یا بزرگداشتی گرفته نمی شود تا از کسانی که در این عرصه هستند و نسل اندر نسل این حرفه را حفظ کردند به رسم ادب لوحی داده شود؛ اما توقع مسئولان آن است که مردم، به صنایع دستی توجه کرده و در سبد خانوار خود قرار بدهند. اما هدف وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی چیست؟
• توسعه ظرفیت‌ها و ارتقاء قابلیت‌های موجود در زمینه‌های میراث فرهنگی (ملموس و غیرملموس)، طبیعی، هنر و دانش سنتی و فناوری بومی، صنایع دستی و گردشگری
• ایجاد نظام اقتصادی کارآمد، رقابت پذیر، باثبات، متوازن، رشد مستمر و پرشتاب بر پایه مزیت‌های نسبی فرهنگی و طبیعی کشور با مشارکت بخش غیردولتی و بخش خصوصی داخلی و خارجی(1)
حال به نظر می رسد زنده کردن این هنر به اما و اگر نمی شود و باید بطور جد وارد گود شده و همه جانبه این حرفه را حفظ کرد و در توسعه آن کوشید. حرفه ایی که می تواند شغل ایجاد کند و عده ایی را به خود مشغول نموده و به نوعی کارآفرین شوند. حتما این ضرب المثل بافقی را شنیده اید؛ وقتی می خواستند مادران ما بگویند من بچه ام را سالم بزرگ کردم؛ می گفتند: « من بچه ام را با نون بادبزن بافی بزرگ کرده ام» که کنایه از این داشته و دارد که هنر بادبزن بافی تا آن قدر رشد داشته که به عنوان یک منبع درآمد برای خانواده محسوب می گردیده است. پس بجاست تا این هنر را بیش از پیش پاس داشته شود.
منبع:
(1) تارنمای وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی
محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی صاحب امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول
