حصیربافی بافق و ‌سیاستگذاری حلقه مفقوده آن

«شهرستان بافق حدود ۲ هزار نفر هنرمند رشته حصیربافی فعال دارند و بیش از ۲۴۰۰ هکتار نخلستان وجود دارد که علاوه بر تولید سالیانه ۴ هزار تن خرما، مواد اولیه صنعت حصیربافی را نیز تأمین می‌کند و از این‌ رو حصیربافی یکی از صنایع اصیل و ریشه‌دار این شهرستان است که قدمتی کهن دارد.» (1)
آشنایی مردمان بافق با نخل از دیرباز است؛ آن گونه که نمی توان برای آن تاریخی را حدس زد؛ اما اقلیم گرم و خشک در تابستان و سرد و خشک در زمستان بافق موجب شده تا درخت خرما در این پهنه دشت درانجیر به چشم بخورد. بافق در اقلیمی قرار دارد که با فاصله یک ساعت و کمتر از آن از محدوده شهر، دیگر درخت نخلی نخواهید دید و اگر هم دیده شود مثمر و پربار نخواهد بود.
شغل این مردمان تا پیش از اکتشاف معادن امرار معاش از طریق کشاورزی و دامپروری بوده است. کشت و زرعی که یک پایه آن به نخل و محصولات آن بر می گردد. بنا بر عادت نیاکان ما هیچ قسمت از اجزای درخت خرما و محصولات آن دوریز ندارد؛ بلکه هر کدام در صنعتی و جایگاهی به کار می آیند.
از اینها که بگذریم روی سخن بر این است که تبلیغات گسترده ایی بر روی حصیربافی بافق شده و اکنون این دستاورد مطرح است که بافق شهر ملی حصیربافی شده است و تلاش هایی در دست اقدام است تا این مسئله نیز جهانی بگردد و خواهرخواندگی برای بافق در این کره خاکی پیدا بشود! نفس این دستاورد بسیار خوب و قابل تحسین خواهد بود اما از هر چه که بگذریم نگاه باید به قابلیت و توانمندی ها خود هم داشته باشیم.
وقتی بافق به سمت جهانی شدن صنعت حصیر پیش خواهد رفت؛ چقدر ظرفیت و توانمندی نشان دادن این هنر را به جهانیان و یا حداقل مردمان خود ایران عزیزمان دارد! آیا بستری مناسب برای این ظرفیت تدارک دیده شده و یا صرفا به برگزاری نمایشگاه و همایش بسنده شده است و آن هم عکس انداختن با چند مقام کشوری و استانی! آیا بومگردی های ما قادر خواهند بود ظرفیت حصیر بافق را به نمایش بگذارند و یا بازارچه های در نظر گرفته شده تا محصولات مرتبط با این صنعت را عرضه کنند؟ و یا فقط حرف و سخن و ایده و به اظهار امیدواری است!
اخیرا فرماندار جدید بافق در اولین نشست خود با رسانه‌ها و مطبوعات به این مسئله اشاره داشته که یک دانش آموز بافقی چه اندازه با شاعر برخاسته از این آب و خاک یعنی وحشی بافقی آشنا است؟ و همچنین سایر مفاخر بافق! بر روی هم رفته و خلاصه کلام این حقیر آن است که اگر شهر و دیار خودمان را به سمت و سوی حصیربافی سوق می دهیم؛ حتما برنامه ریزی و سیاستگذاری و نظارت بر روی این مسئله باید باشد و تعیین اهداف و اولویت ها در برنامه ریزی ها مورد توجه واقع شود و نکته آخر این که نیاز به آموزش همگانی و نقش پر رنگ ادارات و نهادها خواهیم بود.
منبع:
(1) پایگاه اطلاع رسانی دولت

دکتر محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا