تلاش مضاعف برای حل مشکلات آموزش و پرورش

باید تلاش کرد در هفته های پایانی شهریورماه قرار داریم و کم کم حال و هوای مهر بر شهر و دیار ما غالب می شود. مدارس بازگشایی می شود و کار تعلیم و تربیت دوباره آغاز می شود؛ اما آنچه که موجب شد تا نگارنده برای سرمقاله این هفته عنوانی را برگزیند، توجه به مسایل بخش تعلیم و تربیت بافق یا همان آموزش و پرورش است؛ چرا که برای کارآیی بهتر یک نظام آموزشی توجه به برخی مولفه ها؛ از جمله نیروی انسانی، منابع درسی، فضای آموزشی مهم می باشد. به نظر می رسد، بافق از دو موضوع در بخش تعلیم و تربیت، رنج می برد: یکی نیروی انسانی و دوم فضای آموزشی. هر چند با خود بگوییدکه این مشکل مختص بافق نیست و در بیشتر نقاط کشور وجود دارد؛ اما باید گفت؛ تربیت نیروی آموزشی چیزی نیست که بتوان در یک برهه خاص انجام داد و یک شبه معلمین زبده و ماهر تربیت کرد؛ این موضوع نیاز به زمان دارد؛ در نتیجه چیزی هم که نیاز به زمان داشته باشد، احتیاج به برنامه ریزی دارد، که با توجه به روند بازنشسته شدن معلمین و با توجه به میزان زاد و ولد و وجود دانش آموزان در هر مقطع تحصیلی به چقدر معلم نیازمند می باشیم. حال بگذریم از این که چگونه شد تا در سالهای 1370 الی 1395 آن مقدار معلم داشتیم که بحث مازاد مطرح بود؛ ولی امروزه آنقدر معلم کم داریم که دست از سر بازنشسته های زحمتکش آموزش و پرورش هم برداشته نمی شود. به هر جهت می طلبد تا این موضوع آسیب شناسی شده و بر روی این مساله کار شود تا جلوی تکرار این اشتباه در سالهای آتی گرفته شود.
فضای آموزشی هم یکی از شاخص های امر تعلیم و تربیت است که اساس آموزش را شکل می دهد؛ نبود ساختمان و یا توجه نداشتن به حداقل ها برای یک مدرسه بطور حتم روند آموزش را با مشکل روبرو خواهد کرد؛ به هر حال این مساله؛ یعنی کمبود فضای آموزشی هم در بافق وجود دارد و مرتب مسئولین آموزش و پرورش درخواست دارند تا فکری برای این مساله بشود. به نظر می رسد مهم ترین وظیفه فرمانداری به عنوان رئیس شورای آموزش و پرورش شهرستان توجه به این دو موضوع می باشد که بتواند با توجه به بودجه های دولتی و جذب اعتبارات و با فراهم کردن همدلی و جذب خیرین لااقل گوشه ایی از کمبود فضای آموزشی بافق حل شود؛ مشروط به این که آموزش و پرورش بافق هم بخواهد تا در این امر سهیم باشد. متاسفانه با این که شاهد کمبود فضای آموزشی در بافق هستیم؛ علنا می بینیم بخشی از فضاهای آموزشی به مدارس غیرانتفاعی واگذار شده است و یا اداره آموزش و پرورش در جایی مستقر شده که این فضا را برای مدرسه دخترانه در نظر گرفته اند. این دوگانگی ها وظیفه شورای آموزش و پرورش است تا حل کند و نگذارد تا تصمیماتی یک سویه در این بخش اتخاذ شود.
پایان سخن این که برای حل مشکلات باید تلاش کرد و به جای فریاد زدن و ضجه کردن پاشنه کفش را کشید و از طرق مختلف هم کمبود معلم و هم توجه به مشکلات معیشتی آنها را حل کرد و هم موضوع فضای آموزشی را در دراز مدت برطرف کرد.