تأسي و اقتدا مسلمانان به اخلاق پيامبرانه

بمناسبت سالروز میلاد با سعادت حضرت محمدصلی ا…علیه و آله
«انک لعلی خلق عظیم »
امروزه به‌نظر می‌رسد بحران اخلاقی و عدم رعایت اخلاق دینی و انسانی باعث شده‌است که مراجعات مردم به دادگستری بیشتر شود
وبی‌شک پیروی از سیره و سنت پیامبر اسلام صلی ا… علیه و آله براساس آیه کریمه «و لکم فی رسول ا… اسوه حسنه» راهگشای مشکلات و مسائل مبتلا به جامعه مسلمانان خواهد بود.
و همچنین تعالیم و آموزه‌های حیات‌بخش اسلامی نقش بسزایی در ارتقاء سلامت محیط‌های اجتماعی، پیشگیری از جرم و کاهش بزهکاری دارد.

قسمت اول:
مقام معظم رهبري بارها گوشه هايي از اخلاق شخصي پيامبر اعظم صلي ا…عليه وآله را بر شمرده اند و مسلمانان را به تأسي و اقتدا به اين اخلاق پيامبرانه دعوت فرموده اند.

۱ـ امانتداري
امين بودن و امانتداري ایشان آن چنان بود که در دوران جاهليت ایشان را به امين نام گذاري کرده بودند و مردم هر امانتي که برايش خيلي اهميت قايل بودند، دست ایشان مي سپردند و خاطر جمع بودند که اين امانت به آن ها سالم برخواهد گشت. حتي بعد از آن که دعوت اسلام شروع شد و آتش دشمني با قريش بالا گرفت، در همان احوال هم باز همان دشمن ها اگر مي خواستند چيزي را در جايي به امانت بگذارند، مي آمدند و به پيامبر اعظم صلي ا… عليه وآله مي‌دادند.

۲ـ بردباري
بردباري پيامبر اعظم صلي ا… عليه وآله بسيار قابل توجه است و تأسي مسلمين به آن حضرت در اين زمينه، مشکلات زيادي را حل مي کند. بردباري ایشان اين اندازه بود که چيزهايي که ديگران از شنيدنش بي تاب مي شدند در آن بزرگوار بي تابي به وجود نمي آورد. گاهي دشمنان آن بزرگوار در مکه رفتارهايي با ایشان مي کردند که وقتي جناب ابي طالب یا حمزه مي‌شنيدند عصباني شده و از خود واکنش شديد نشان مي دادند، همين مناظر را با بردباري تحمل کرده بودند.

۳ــــ جوانمردی
جوانمردي ایشان طوري بود که دشمنان شخصي خود را مورد عفو و اغماض قرار مي دادند. اگر در جايي ستمديده اي بود، تا وقتي به کمک او نمي شنافت، دست بر نمي داشت. بارها با دشمنان مغلوب خود رفتاري کرد که براي آنها قابل فهم نبود. مانند روز فتح مکه که فرمود «امروز روز گذشت و بخشش است.» لذا انتقام نگرفت. اين، جوانمردي آن بزرگوار بود.
۴ـ درست کرداري‌در اين زمينه مقام معظم رهبري به دوران قبل از بعثت پيامبر(ص) که به تجارت مشغول بودند، استناد ميکنند : در دوران جاهليت، تجارت مي کرد و شرکايي داشت. يکي از شرکاي دوران جاهليت او بعدها مي­گفت او بهترين شريکان بود، نه لجاجت مي­کرد، نه جدال مي کرد، نه بار خود را بر دوش شريک مي گذاشت و نه به مشتري دروغ مي گفت. درست کردار بود.

۵ـــــ عهد نگهداري و رازداري
اين اخلاق ممکن است از نظر سياست مردود باشد . اما پيامبر اعظم صلي ا… عليه وآله، با تمام مشاغل سياسي که داشت آن را رعايت مي کرد، از ديگر خلقيات حکومتي ایشان اين بود که عهدنگهدار بود . هيچ وقت عهدشکني نکرد، قريش با او عهدشکني کردند، او نکرد. او هم چنين رازدار بود. وقتي براي فتح مکه حرکت مي کرد، هيچ کس نفهميد پيامبر کجا مي خواهد برود. کاري کرد که تا نزديک مکه قريش هنوز خبر نداشتند که پيامبر دارد به مکه مي آيد.

قسمت دوم:

۵۰ــــ خصلت از خصوصیات رفتاری پیامبر (ص)
-1هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت
۲ـ هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت
۳ـ با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
۴ـهرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد.
۵ـ سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود.
۶ـ هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد.
۷ـ چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی گشت و رو به او می‌نشست.
۸ـ با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی خاست..
۹ـ اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت.
۱۰ـ اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد.
۱۲ـ کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد.
۱۳ـ هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد.
۱۴ـ هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.
۱۵ـ با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد.
۱۶ـ دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت.
۱۷ـ هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.
۱۸ ـ بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد.
۱۹ـ به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.
۲۰ـ کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد.
۲۱ـ آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند
۲۲ـ هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد.
۲۳ـ هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد.
۲۴ـ هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند.
۲۵ـ هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.
۲۶ـ هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد.
۲۷ـ از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود.
۲۸ـ بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد.
۲۹ـ از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده‌ترین نقطه مدینه بود.
۳۰ـ سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان بود .
۳۱ـ وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.
۳۲ـ اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد.
۳۳ـ اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد.
۳۳ـ عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید.
۳۴ـ هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده‌ای نیکو او را راضی می‌کرد.
۳۵ـ هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.
۳۶ـ پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.
۳۷ـ غریبان را خیلی مراعات می‌کرد.
۳۸ـ همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت.
۳۹ـ چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد.
۴۰ـ مزاح می‌کرد، اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی‌زد.
۴۱ـ بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت
42ــ هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.
۴۳ـ در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.
۴۴ـ هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد
۴۵ـ نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت
۴۶ـتا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد.
۴۷ـمعده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
-۴۸ تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد.
-۴۹بعد از غذا دست‌ها را می‌شست و روی خود می‌کشید.
-50چون می‌خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می‌خواست.