بدون ورزش زیستن مساوی است با نابود کردن خودمان

به گزارش پایگاه خبری افق بافق؛ خبرنگار ما به سراغ یکی از جوان های فعال در رشته هندبال رفته و با وی به گفتگویی پرداخته است که در ادامه می خوانید.

افق بافق: لطفا خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید؟
“صادق مهدیانی” هستم.

افق بافق:هندبال را از کجا و چه موقع شروع کردید؟
ابتدای آشنایی من با این رشته دوست داشتنی سال 13۸۴ از مدرسه ابتدایی پیام بافق آغازشد که در آن موقع روی آسفالت معلم ورزشمان (اگر اشتباه نکنم ) فتوحی ما را با هندبال آشنا کرد و بعد از آن به رشته هندبال روی آوردم و به مدرسه هندبال نزد دهقانزاده معرفی شدم و ثبت نام نمودم.

افق بافق: مشوق شما در ورزش چه کسی بود ؟
مشوق های اصلی پدر و مادرم و بعد از آن ها کسی که خیلی انگیزه به من می داد مربی دوست داشتنیمان “مرحوم جابر کوشکی” بود. در حال حاضر “یوسف تفکری” ، “سعید غیب اللهی” و “مصطفی شیرازی” به من انگیزه می دهند.

افق بافق: آیا زمانی که وارد این رشته شدید به قهرمانی فکر می کردید؟
قطعاً وقتی وارد یک رشته ورزشی می شوی این فکر و ذهنیت را در خودت پرورش می دهی و می خواهی که با گروه خود به قهرمانی دست یابی.

افق بافق: آیا هیچ وقت انگیزه تان را برای ادامه این راه از دست دادید؟
بله، من هم شاید مثل خیلی از بازیکن های بزرگ از این قاعده مستثنا نبودم.

افق بافق: چه اهدافی برای آینده ورزشی تان دارید؟ برای دست یابی به این اهداف چه می کنید؟
در حال حاضر نسبت به شرایط زندگی در یک بازه‌ی زمانی از این ورزش یک مقدار فاصله گرفتم و هدف اصلیم کمک به پیشرفت هندبال شهر است تا بتوانم به نوبه خود هر چه توان و تجربه ای که به دست آوردم برای نوپا های این رشته ارائه بدهم و درمورد بازی کردن خودم باید بگویم بی شک تا بدن، سن و سالم جوابگوی ورزش حرفه ای باشد ادامه می دهم و سعی دارم هرسال عملکرد بهتری داشته باشم و فعلاً لیگ ایران را در دید خودم دارم.
افق بافق: چند ساعت در روز تمرین می کنید و برای اینکه به تمرینات برسید و افتخار کشوری کسب کنید از چه چیزهایی گذشتید؟
تمرینات را به صورت دوره ای و حدودا در روز ۵ الی ۶ ساعت تمرین میکنم. برای اینکه موفق شوی؛ قطعاً باید از خیلی دیدنی ها و خوش گذرانی ها دل کند که برای من هم رعایت این موارد واجب است.

افق بافق:پیام خود به جوانان بافقی چیست؟
در هر رشته ورزشی که فعالیت دارند تمام تمرکز خود را روی آن رشته بگذارند که انگار جزئی از عادت روزانه زندگی آنها است و بدانند در دنیا ورزشکاران ایرانی جزو بهترین ها هستند.

افق بافق: عناوینی که تاکنون کسب کردید؟
دعوت به اردوی تیم ملی در رده نوجوانان، دعوت به اردوی تیم ملی هندبال ساحلی رده بزرگسالان، کسب مقام سومی لیگ برتر با تیم سنگ آهن بافق،کسب مقام قهرمانی در لیگ استانی اصفهان با تیم پرواز هوانیروز،کسب قهرمانی در مسابقات نزاجا کشور، انتخاب عنوان بهترین بازیکن در‌ لیگ دسته یک کشور و چندین عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی در سطح منطقه جنوب کشور و استان یزد

افق بافق: اولین حضورتان در مسابقه چه حسی داشتید؟
حسی که قابل وصف نیست و به شدت با استرس همراه بودکه اصلاً متوجه نمی شدم چیکار می کنم.

افق بافق: آیا ورزش دیگری انجام می دهید؟
نه به صورت حرفه ای؛ ولی در سطح مسابقات شهرستان در رشته فوتسال و والیبال و بیلیارد به عنوان بازیکن حضور داشتم.
افق بافق: وقتی در جایی از شما تعریف می شود یا مقامی کسب می کنید چه حسی به شما دست می دهد و از چه کسی تشکر می کنید؟
واقعاً حس خوشایندی دارم و زمانی که نتیجه و بازخورد تلاش هایم را می بینم از خودم تشکر می کنم، چون خودم خواستم که به این لحظه برسم همانطور که اگر خطا یا اشتباهی کنی همه خودت را مقصر می دانند و سرزنشت می کنند.
افق بافق: به نظر شما زندگی بدون ورزش یعنی چه؟
از نظر من ورزش مهمترین رکن یک انسان و باید مثل غذا خوردن جزئی از کارهای زندگی آدم باشد،پس بدون ورزش زیستن مساوی است با نابود کردن خود.
افق بافق:چالش های که در این مسیر داشتید؟
بی شک نه تنها در ورزش بلکه در هر کار کوچک هم چالش های زیادی است و این چالش ها باعث می شود تا بیشتر تلاش کنی و از خیلی سختی ها و نادیده گرفته شدن ها عبور کنی.خلاصه چالش ها زیاد بودن فکر میکنم وقت زیادی بخواهد برای بازگو کردن؛ مهم این است که از آنها عبور کنی.

افق بافق: شیرین ترین و تلخ ترین خاطره شما؟
در حیطه هندبال اگر بخواهم بگویم شیرین ترین خاطره‌ام روزی بود که توانستم جواب زحماتم را بگیرم و خودم را ثابت کنم تا بتوانم وارد لیگ برتر شوم و در سال اول مقام کسب کردم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم و تلخ ترین خاطره هم خبر ناگوار فوت مربی جابر کوشکی را شنیدم.

گزارش: افسانه رنجبر