به گزارش پایگاه خبری افق بافق، صنعت چاپ در کشور ایران پس از دو سده قدمت، یازدهم شهریورماه هویت یافته و در تقویم جمهوری اسلامی با عنوان یک صنعت ملی نام گرفت.
تاریخ چاپ در ایران به زمان هخامنشیان یعنی پنج قرن پیش از میلاد مسیح می‌رسد که برای تأیید احکام و فرمان های حکومتی از آن‌ها استفاده می شده است.
ورود واژه “چاپ” به زبان فارسی را، اواخر قرن هفتم هجری (زمان سلطنت گیخاتوخان)، و علت آن را مربوط به پول هایی کاغذی معروف به چاو یا کاو دانسته اند.
البته دهخدا ریشه این کلمه را “چهاپ” یا “چهاپه” می داند.
زمان تاسیس نخستین چاپخانه ایرانی به دوره صفویان نسبت داده شده که کشیشان ارامنه در جلفای اصفهان با استفاده از آن تعدادی دعا و ذکر های مسیحی را چاپ می کردند.
به گزارش دو مسافر خارجی، در زمان ناصرالدین شاه جزوه هایی به لاتین و عربی در ایران چاپ و پخش می شده است.اما در دوران ولایت عهدی عباس میرزای نایب السلطنه صنعت چاپ در کشور به طور جدی شکل گرفته و آغاز به کار می کند.
عباس میرزا به دلیل استقرار حکومتش در شهر تبریز و نزدیکی با عثمانی، با برخی از صنایع که در آن دیار به کار گرفته می‌شد، آشنا گردید.او که خواهان پیشرفت نظامی و سیاسی در کشور خود بود؛ برای تعلیم و تربیت سپاه شکست خورده در جنگ با روس، پیشرفت در دیگر علوم لازم و رفع عقب ماندگی‌های محسوس به آن زمان؛ تاسیس چاپخانه را بر خود لازم دید تا در آن به نشر روزنامه، کتاب‌های آگاهی دهنده به ویژه نوع علمی پرداخته شود. بدین ترتیب، او بنای نخستین چاپخانه ایرانی را بر زمین گذاشت تا با روش چاپ سربی، نشر کتاب انجام شود.
